Buikkriebels

Leren verkopen via koud bellen

In mijn blog Acquisitie kondigde ik al aan dat ik hulp ga zoeken bij het doen van mijn acquisitie. Hierover heb ik een maand geleden een afspraak gehad met Miriam van Rossen. Met haar bedrijf Sales Support belt zij voor haar opdrachtgevers naar potentiële klanten om een afspraak te regelen. We hebben samen afgesproken dat we een aantal sessies zouden gaan proberen. Ter voorbereiding heb ik een lijstje gemaakt met potentiële bedrijven die zij voor mij gaat bellen.

Voorbereiding is makkelijk

Blijkt dat het doen van acquisitie gewoon een proces is waar een aantal stappen in doorlopen moeten worden. Bedrijven verzamelen, bellen, vervolgactie afhandelen, nabellen waaruit een afspraak, nieuwe actie of afsluiting voortkomt. Het verzamelen van de bedrijven, het afhandelen van acties of het bezoeken van bedrijven is geen enkel probleem voor mij maar het idee alleen al dat ik moet gaan bellen om mezelf te verkopen, zorgt nu ik dit zo schrijf al voor kriebels in mijn buik.

Goed voorbeeld

Het bellen is dus het grootste probleem voor mij. Met Miriam heb ik afgesproken dat ik met haar meeluister als zij voor mij gaat bellen. Het maakt eigenlijk niet uit of ik zelf bel of dat ik erbij zit: ik ben gewoon zenuwachtig. En waarom, ik heb geen idee. Miriam belt makkelijk en praat enthousiast over mij en mijn dienstverlening tegen een ieder die het maar wil horen. Ik voel me er hoogst ongemakkelijk bij, net zoals wanneer mensen je een complimentje geven. Gewoon dank je wel zeggen is voldoende maar het zorgt bij mij altijd voor een ongemakkelijk gevoel.

Blijven investeren

Van de week heb ik weer een afspraak bij haar en dan gaan we de mails nabellen en is het cirkeltje rond. Maar het bellen en mailen op deze manier stopt niet na 3 weken. Het is een continue proces waarvoor iedere week een bepaalde hoeveelheid tijd vrijgemaakt moet worden. De vraag die ik moet gaan zien te beantwoorden is: Ga ik zelf bellen of laat ik het Miriam doen? Naast het feit dat ik dan moet investeren in tijd met haar moet ik dan ook geld investeren. Een investering in mezelf qua opleiding is iets wat ik altijd zonder problemen gedaan heb. Maar investeren in mijn bedrijf dat heb ik, op wat kantoorartikelen na, nog niet gedaan.

Jezelf durven verkopen

Het niet zelf durven bellen en het moeite hebben met het doen van een investering in mijn bedrijf komt eigenlijk op hetzelfde neer. Beiden hebben te maken met het geloven in mezelf en in mijn bedrijf. Zoals Miriam het al tegen me zei: Als jij al niet enthousiast bent over jouw dienstverlening waarom zou een ander dat dan wel zijn? En als ik geloof in mijn dienstverlening dan is het een kwestie van tijd en verdien ik mijn investering makkelijk terug. Belangrijk is dat ik in alles wat ik doe uitdraag dat ik een ondernemer ben met een mooie dienstverlening en dat iedereen met financiële issues daar gebruik van moet willen maken.

Verkeerd beeld

Dat ik hier nog wel het een en ander laat liggen, blijkt wel uit een voor mij confronterend moment afgelopen weekend. Mijn partner en ik waren een weekendje uit met de Business Club van NSVV. Ik ben als secretaris al 3 jaar verbonden aan deze club en sinds een jaar ook als betalend lid. Wij hebben ongeveer 8x per jaar een activiteit en daarvoor vergaderen we minimaal 1x in de maand. Dus als bestuur van deze club hebben we veel contact met elkaar. Blijkt een medebestuurslid toch echt in de veronderstelling te zijn dat mijn partner lid is van de Business Club en ik met hem mee ben als introducé. Dat dit wat zegt over het conservatieve denken van het bestuurslid snap ik, maar er is voor mij ook nog duidelijk werk aan de winkel.

Meer delen

Voor mij is onduidelijk hoe verkoopprocessen eigenlijk werken maar dat het werkt is wel duidelijk. Door het netwerken, bloggen en het bellen melden zich klanten en krijg ik ook weer contact met bedrijven waar ik de hoop al bij had opgegeven. Ook het inzetten van sociale media is een belangrijk onderdeel van acquisitie. Mensen moeten weten wie ik ben en wat ik doe. Dus ik durf het bijna niet te vragen maar het zou leuk zijn als jullie deze blog via Facebook, LinkedIn of Twitter met jullie vrienden zouden willen delen. Alleen  het stellen van deze vraag bezorgt me alweer kriebels in mijn buik.