Vrij zijn

Het woord “moeten” is onlosmakelijk met mij verbonden. Ik moet al jaren van alles, dat zit helemaal in mij verweven. Het moeten zorgt ervoor dat er een negatieve lading aangegeven wordt. Het is geen vrije keus maar een verplichting die ik mezelf opleg. Vorige week werd ik er door een vriendin op gewezen en het is zelfs zo erg dat ik het niet alleen bij mezelf gebruik maar ook voor anderen. Mensen in mijn naaste omgeving moeten van mij van alles. Ongemerkt doe ik dat blijkbaar net zoals ademen.

Op zich is het vele moeten nog niet zo’n probleem want het heeft me ook veel gebracht. Het moeten halen van mijn diploma’s, het moeten sporten en gezond eten maar ook mijn zoon moet op tijd naar bed en zijn bord leeg eten. Het moeten zorgt voor discipline en alles wat ik nu bereikt hebt, is volgens mij wel een resultaat van mijn moeten. Wat als ik het moeten loslaat, word ik dan direct een lui wezen waar niets meer uit de handen komt?

Toch veroorzaakt het moeten ook problemen. In mijn hoofd heb ik nooit rust want ik moet altijd van alles. Volgens Arjan Vergeer en David de Kock van 365 dagen succesvol klopt dat. Moeten is een signaal dat je nog niet helemaal vrij bent. Dit komt omdat moeten vaak vanuit een ander opgelegd wordt en willen vanuit jezelf komt. Als ik er goed over nadenk, dan vraag ik me bij heel veel dingen niet eens af of ik iets wil, het moet gewoon.

Het moeten is iets van vroeger want als kind moesten we heel veel. Vanuit ouders, school, trainers werd er van alles van je verwacht maar deze rol heb ik langzaamaan helemaal zelf overgenomen. Ouders, school en trainers zijn al lang tevreden maar ik moet van mezelf nog van alles. Tijd om hier dus verandering in aan te brengen maar dat valt niet mee. Arjan en David adviseren om in plaats van “moeten” het woord “willen” te gaan gebruiken maar dat levert direct problemen op want wil ik het eigenlijk allemaal wel. Geen idee.

Ik weet niet meer waar ik het tegenkwam maar er is nog een ander woord waar je “ik moet” mee kan vervangen en dat is “ik kies ervoor”. Voor mijn gevoel is dit een optie die tussen willen en moeten in zit. Als ik zeg dat ik ergens voor kies dan is dat mijn keuze, waarschijnlijk nog niet omdat ik het wil maar het is in ieder geval geen verplichting meer. Deze optie geeft lucht en ik moet nog steeds van alles maar soms kies ik dus ergens voor.

Doordat het moeten zo in mij verweven zit dat het voor mij gelijk is aan ademen, ben ik me het heel vaak niet bewust. Door het vervangen van “ik kies ervoor” in plaats van “ik moet” in mijn taalgebruik, hoop ik me bewust te worden van mijn velen moeten. De volgende stap is dan om me te gaan afvragen of ik iets eigenlijk wel wil en dan wordt het pas echt lastig. Als je zolang nooit over willen hebt nagedacht maar dingen gewoon hebt gedaan omdat het moet dan is dat moeilijk om te bepalen wat je nou eigenlijk echt wilt. Eén ding dat ik heel graag wil is meer rust, niet bezig zijn met wat allemaal nog moet.

Door voor mezelf te beginnen dacht ik dat ik dat ook zou krijgen. Geen verplichtingen meer vanuit een baas maar mijn eigen keuzes maken. Het probleem is dat de verplichtingen niet opgelegd werden vanuit mijn baas maar dat ik die mezelf oplegde. Privé en werk is veel meer door elkaar gaan lopen. Dit maakt mijn tijdsinvulling wel flexibel maar als ik niet verander dan stopt mijn werk nooit meer. Nu ik dit weet kies ik ervoor om minder te moeten en meer te gaan genieten van mijn vrije tijd. Op de één of andere manier lijkt het wel een vicieuze cirkel: ik moet minder moeten.