Verslaving

Vorige week werd mijn aandacht door mijn neef gevestigd op een nieuw spelletje: 2048. Leuk voor op je telefoon voor momenten dat je even niets te doen hebt. Ik ben erg verslavingsgevoelig en zeker met dit soort spelletjes. Laagdrempelig, beetje geluk nodig, maar toch ook een systeem moeten bedenken. Alle ingrediënten zijn dan voor mij aanwezig om me aan mijn telefoon te kluisteren. Ook het einddoel is duidelijk en zolang dat nog niet bereikt is blijven we maar doorgaan. Zelfs zo erg dat ik er al een hele nacht voor op heb gezeten. De tijd gaat namelijk ook nog eens extra snel, is het nu al zo laat.

Dat ik niet de enige ben die veel tijd aan spelletjes besteed wordt mij wel duidelijk door de vele uitnodigingen om spelletjes te spelen die ik via Facebook van mijn vrienden krijg. Heel wat uren worden verspild met het spelen van stompzinnige spelletjes. Toch kan je met dit gegeven ook leuke dingen voor elkaar krijgen. Door een spelelement op te nemen in het dagelijks leven worden ineens andere keuzes gemaakt, het zogenaamde gamification. Door van traptreden pianotoetsen te maken nemen ineens veel meer mensen de trap in plaats van de roltrap die er naast ligt. Op mijn computer staat al een hele tijd een post-it met daarop geschreven “Hoe maak ik financiën leuk?”. Het antwoord op deze vraag heb ik nog niet gevonden.

Als ik het antwoord op deze vraag kan bedenken dan maak ik het leven van een heleboel mensen een stuk leuker. Er zijn geloof ik niet veel mensen die het leuk vinden om zich bezig te houden met hun administratie, pensioenen, verzekeringen, enz. Indien we hier een spelelement aan toe kunnen voegen wordt het voor een hoop mensen een stuk interessanter om te doen. Op dit moment wordt er heel veel gehamerd op het belang van het bijhouden van financiën en proberen we op deze manier mensen te beïnvloeden. Ook de belastingdienst heeft zich de vraag gesteld of ze het leuker kunnen maken maar ook dat is niet gelukt.

Voor het leereffect kunnen we wel kijken naar Monopoly. Heel duidelijk is dat als je het spel wilt winnen je moet investeren in straten, huizen en hotels. Als je dit vanaf het begin niet gelijk doet dan ga je achter de feiten aanlopen. Heel duidelijk is dat als je eenmaal een straat hebt met huizen het snel bergafwaarts kan gaan met je tegenstanders. Een beetje geluk met de dobbelsteen heb je wel nodig maar als je eenmaal geld aan het verdienen bent en dat weer opnieuw investeert ben je snel de winnaar. Leuk dat dit ook geldt voor het echte leven. Alleen jammer dat we in het echte leven niet investeren in vastgoed maar dat we ons geld opmaken aan het algemene fonds en de kanskaarten.

Investeren in aandelen vinden we eng want dan lopen we risico en dan kunnen we het allemaal kwijtraken. Ooit er over nagedacht dat als je geld besteedt aan speelgoed voor je kind, je zeker weet dat je je geld weggooit. In het gunstigste geval heeft je kind er lol van en levert het op de vrijmarkt nog wat geld op. Nog maar niet te spreken over auto’s, kleding, tassen, schoenen, gadgets, telefoons, enz. Lang niet alles hebben we nodig en vaak zouden we ook met een goedkopere versie uit kunnen. Ik denk dat dit ook een manier is van geld weggooien.

Om niet al mijn kostbare tijd weg te gooien, heb ik het spelletje van mijn telefoon verwijderd maar als iemand een verslavingsgevoelig spelletje kan aanleveren waarbij het duidelijk is dat ik ook nog iets leer dan heb ik daar wel wat slapeloze nachten voor over.