Vakantiebaantje

Mijn zoon heeft de leeftijd gekregen dat hij langzaamaan kan beginnen met een baantje in de vakantietijd. Om hem heen zijn een aantal vriendjes al geld aan het verdienen. Op deze manier krijgen ze al meer gevoel bij de waarde van geld. Het is dan wel jammer om te horen dat het geld direct wordt uitgegeven. Hoe jong ze ook zijn het brand in hun zakken en dan komt bij mij vanzelf de schooljuf naar boven. Ik zou ze graag willen vertellen dat ze het niet allemaal moeten uitgegeven. Maar om mezelf niet helemaal impopulair te maken bij mijn zoon, heb ik dit niet gedaan. Maar ik moet wel op mijn tong bijten.

Het mooitste is nog dat mijn zoon aangeeft dat het maar goed is dat hij niet werkt. Want als hij zou werken dan zou hij, net als een vriendje van hem, ook de nieuwste playstation kopen en dan zit hij nog meer tijd achter zijn televisie spelletjes te doen. Kinderlogica waar geen speld tussen te krijgen is, nieuw spel is weer leuker en dan wil je er weer meer tijd aan besteden.

Best lastig eigenlijk, heb je je kind zover dat hij gaat werken in zijn “kostbare” vrije tijd, moet je hem ook nog gaan vertellen dat ze een gedeelte van hun geld moeten gaan sparen. Aankomen met het verhaal dat het geld dan voor jou gaat werken is best lastig bij een rentepercentage van 1,65% op jaarbasis. Ik heb als stimulans wel eens geprobeerd om alles wat mijn zoon spaarde te verdubbelen maar daar werd hij heel slim van. Hij boekte zijn geld van zijn betaalrekening naar zijn spaarrekening, liet z’n moeder het gespaarde geld verdubbelen en dan alsnog naar de winkel om van “zijn” spaargeld iets te kopen.

Het motiveren om mensen te laten sparen blijft gewoon lastig. Ook als je kind af bent valt het niet mee. Op het moment dat er meer verdiend wordt moet dit ook uitgegeven worden. Dat het hebben van geld op een spaarrekening ook voor een stukje rust zorgt, komt niet bij iedereen als idee naar boven. Zelfs geld op de bank dat niet echt top rendeert zorgt wel voor een goed gevoel. En dit gevoel duurt bij mij in ieder geval langer dan de blijschap bij de aankoop van een paar nieuwe schoenen. Ik probeer bij een vriendin van mij ervoor te zorgen dat een gedeelte van haar extra inkomen ook omgezet wordt in spaargeld maar dit is tot nu toe verloren energie. Het is dan ook niet raar dat haar zoon al zijn eerst verdiende centen ook gelijk naar de winkel heeft gebracht.

Waar het om draait is dat je gaat inzien dat je met het jarenlang regelmatig geld apart zetten ongemerkt een buffer opbouwt waar je een hoop lol van kunt hebben. Dus voor het uitgeven niet de 10 euro van nu zien maar het bedrag dat het over 10 jaar kan zijn. Voor volwassenen valt dit al niet mee maar bij kinderen werkt dit helemaal niet. Over 10 jaar dan ben je al zo goed als bejaard en ik heb die nieuwe telefoon echt nu nodig.

Het is in ieder geval al fijn als je kinderen willen werken in de vakantie, die hobbel moeten wij nog zien te nemen. Jammer is dan dat we ze nog niet kunnen laten sparen maar dat is de volgende stap. Het zou toch mooi zijn als ze gedurende hun tienerjaren al een mooi bedrag bij elkaar sparen. Kunnen ze dat eventueel gebruiken voor hun studie. Ik weet het. Met dit soort opmerkingen wordt het echt duidelijk dat ik van een andere planeet kom.