Tag Archief van: persoonlijke ontwikkeling

Blijvend leren

/4 Reacties/door

In november 2012 ben ik begonnen met het volgen van een cursus voor financieel planner (FFP) en in juni 2013 heb ik voor de eerste keer examen gedaan. Het FFP examen bestaat uit 2 delen: multiple choice en open vragen. De eerste keer ben ik voor beide onderdelen gezakt. In december heb ik weer examen gedaan en heb de open vragen gehaald en nu moet ik komende vrijdag weer op voor de multiple choice vragen. Dertig vragen beantwoorden in 2 uur over een breed scala aan onderwerpen: belastingrecht (particulier, ondernemer en DGA), bedrijfsopvolging, huwelijksvermogensrecht, erfrecht, successiewet, pensioen, kapitaalverzekering, lijfrente, sociale zekerheid, eigen woning en beleggen. Ik hoop dat ze voor het komende examen vragen selecteren die me liggen.

In de periode voorafgaand aan het examen wordt het steeds moeilijker om me ook nog op andere zaken te concentreren. De hoeveelheid stof die geleerd moet worden is zoveel, het geeft je het gevoel dan je nooit uitgeleerd bent. Andere zaken blijven liggen of moeten tussendoor opgepakt worden en dat valt niet mee. Ik ben dan wel een vrouw maar ik kan moeilijk multi-tasken. Hierdoor ervaar ik meer stress dan normaal en dat heeft een behoorlijke invloed op mijn humeur, ik heb een erg kort lontje.

Mijn zoon verklaart mij volledig voor gek, ben je bijna 46 jaar en dan zit je nog te leren. Ik kan hem niet duidelijk maken dat leren een voorrecht is en dat het je leven verrijkt. Op het moment dat je stopt met leren dan wordt er geen vooruitgang meer geboekt en staat je persoonlijke ontwikkeling stil. De enige manier om dit te voorkomen is om jezelf te blijven uitdagen, om jezelf te verbeteren door nieuwe dingen op te pakken. Hiervoor moet je dus ook zaken oppakken die buiten je comfort zone vallen. Maar ze zeggen dat het échte leven begint buiten je comfort zone.

Uitzoeken wat bepaald voedsel met je doet of je een nieuwe sport eigen maken. Kijken of je kan mediteren of proberen fitter te worden door yoga. Het is gewoon leuk om bezig te zijn met onderwerpen waar je nog niet zoveel vanaf weet. Het is heel makkelijk om te zeggen dat het niet “je ding” is maar meestal moet je het eerst proberen voordat je daar iets over kan zeggen. Wanneer heb jij voor het laatst iets voor de eerste keer gedaan?

Leren is iets dat je in je gewoontes moet verankeren. Naarmate je ouder wordt, wordt je minder flexibel en worden veranderingen lastiger. Heel veel mensen hechten veel waarde aan vaste patronen. Het doorbreken van gewoontes en het om gaan met veranderende omstandigheden ligt duidelijk buiten hun comfort zone. Als je besluit om na je pensioen te willen gaan reizen dan moet je eigenlijk nu al regelmatig reizen om te zorgen dat het een gewoonte voor je wordt en daarmee rek je je comfort zone weer iets op.

Het oppakken van nieuwe dingen kan ook erg confronterend zijn want je komt erachter dat je voor sommige dingen toch echt te oud wordt of dat in ieder geval je leeftijd niet echt meewerkt om je het snel eigen te maken. Dit is erg zichtbaar als je samen met je zoon start met een cursus golfsurfen en hij het veel sneller oppakt dan jij. Ook probeer ik te zeilen in een open zeilboot, een RS 500. Naast dat ik minder lenig ben, ben ik ook angstiger geworden voor wat er allemaal fout kan gaan. Dit bevordert de snelheid van leren niet. Ook het gewone stampwerk voor een examen is iets wat niet meer zo makkelijk gaat en meer moeite kost dan dat het ooit voor mijn Havo examen heeft gedaan.

Leren is iets dat je moet blijven doen. Iets wat tot stilstand is gekomen, krijg je niet zo snel meer aan de gang. Maar wat ik op dit moment het mooiste vind aan leren, is dat ik komende vrijdagmiddag er weer klaar mee ben. Na het afronden van een cursus of het doen van een examen ervaar je weer de enorme hoeveelheid vrije tijd. Zo’n goed gevoel dat je alles weer kan doen waar je zin in hebt, totdat je je natuurlijk weer vol overgave op iets nieuws stort.

Buikkriebels

/2 Reacties/door

In mijn blog Aquisitie kondigde ik al aan dat ik hulp ga zoeken bij het doen van mijn acquisitie. Hierover heb ik een maand geleden een afspraak gehad met Miriam van Rossen. Met haar bedrijf Sales Support belt zij voor haar opdrachtgevers naar potentiële klanten om een afspraak te regelen. We hebben samen afgesproken dat we een aantal sessies zouden gaan proberen. Ter voorbereiding heb ik een lijstje gemaakt met potentiële bedrijven die zij voor mij gaat bellen.

Blijkt dat het doen van acquisitie gewoon een proces is waar een aantal stappen in doorlopen moeten worden. Bedrijven verzamelen, bellen, vervolgactie afhandelen, nabellen waaruit een afspraak, nieuwe actie of afsluiting voortkomt. Het verzamelen van de bedrijven, het afhandelen van acties of het bezoeken van bedrijven is geen enkel probleem voor mij maar het idee alleen al dat ik moet gaan bellen om mezelf te verkopen, zorgt nu ik dit zo schrijf al voor kriebels in mijn buik.

Het bellen is dus het grootste probleem voor mij. Met Miriam heb ik afgesproken dat ik met haar meeluister als zij voor mij gaat bellen. Het maakt eigenlijk niet uit of ik zelf bel of dat ik erbij zit: ik ben gewoon zenuwachtig. En waarom, ik heb geen idee. Miriam belt makkelijk en praat enthousiast over mij en mijn dienstverlening tegen een ieder die het maar wil horen. Ik voel me er hoogst ongemakkelijk bij, net zoals wanneer mensen je een complimentje geven. Gewoon dank je wel zeggen is voldoende maar het zorgt bij mij altijd voor een ongemakkelijk gevoel.

Van de week heb ik weer een afspraak bij haar en dan gaan we de mails nabellen en is het cirkeltje rond. Maar het bellen en mailen op deze manier stopt niet na 3 weken. Het is een continue proces waarvoor iedere week een bepaalde hoeveelheid tijd vrijgemaakt moet worden. De vraag die ik moet gaan zien te beantwoorden is: Ga ik zelf bellen of laat ik het Miriam doen? Naast het feit dat ik dan moet investeren in tijd met haar moet ik dan ook geld investeren. Een investering in mezelf qua opleiding is iets wat ik altijd zonder problemen gedaan heb. Maar investeren in mijn bedrijf dat heb ik, op wat kantoorartikelen na, nog niet gedaan.

Het niet zelf durven bellen en het moeite hebben met het doen van een investering in mijn bedrijf komt eigenlijk op hetzelfde neer. Beiden hebben te maken met het geloven in mezelf en in mijn bedrijf. Zoals Miriam het al tegen me zei: “Als jij al niet enthousiast bent over jouw dienstverlening waarom zou een ander dat dan wel zijn?”. En als ik geloof in mijn dienstverlening dan is het een kwestie van tijd en verdien ik mijn investering makkelijk terug. Belangrijk is dat ik in alles wat ik doe uitdraag dat ik een ondernemer ben met een mooie dienstverlening en dat iedereen met financiële issues daar gebruik van moet willen maken.

Dat ik hier nog wel het een en ander laat liggen, blijkt wel uit een voor mij confronterend moment afgelopen weekend. Mijn partner en ik waren een weekendje uit met de Business Club van NSVV. Ik ben als secretaris al 3 jaar verbonden aan deze club en sinds een jaar ook als betalend lid. Wij hebben ongeveer 8x per jaar een activiteit en daarvoor vergaderen we minimaal 1x in de maand. Dus als bestuur van deze club hebben we veel contact met elkaar. Blijkt een mede-bestuurslid toch echt in de veronderstelling te zijn dat mijn partner lid is van de Business Club en ik met hem mee ben als introducé. Dat dit wat zegt over het conservatieve denken van het bestuurslid snap ik maar er is voor mij ook nog duidelijk werk aan de winkel.

Voor mij is onduidelijk hoe verkoopprocessen eigenlijk werken maar dat het werkt is wel duidelijk. Door het netwerken, bloggen en het bellen melden zich klanten en krijg ik ook weer contact met bedrijven waar ik de hoop al bij had opgegeven. Ook het inzetten van sociale media is een belangrijk onderdeel van acquisitie. Mensen moeten weten wie ik ben en wat ik doe. Dus ik durf het bijna niet te vragen maar het zou leuk zijn als jullie deze blog via Facebook, LinkedIn of Twitter met jullie vrienden zouden willen delen. Alleen  het stellen van deze vraag bezorgt me alweer kriebels in mijn buik.

Samen aan de huishouding

/0 Reacties/door

Samen aan de huishouding

Afgelopen week werd mij weer eens duidelijk hoe belangrijk de administratie rondom je financiën is. Dat je moet zorgen voor voldoende inkomsten om al je uitgaven te kunnen voldoen is helder maar ook weten waar je alles kan vinden is belangrijk. Waar zijn alle polissen opgeslagen waar is het testament en in het kader van de steeds verdergaande digitalisering, waar kan je de gebruikersnamen en wachtwoorden van de verschillende websites vinden.

Een klant van mij kwam door het overlijden van haar partner er plotseling alleen voor te staan en dan is de impact enorm. Van alles komt er op je af. In eerste instantie de uitvaartwensen maar daarbij wordt je ook gelijk geconfronteerd met de financiën. Is er een uitvaartverzekering en zo niet zijn er voldoende middelen om deze te kunnen betalen. Ongelooflijk eigenlijk waar je mee bezig moet zijn als je net je dierbare bent verloren. En zodra de uitvaart is geregeld komen alle andere zorgen naar boven. Kan ik blijven wonen waar ik woon?

Veel mensen hebben gewoonlijk al geen zin in hun administratie, laat staan dat je het wilt gaan uitzoeken als je net iemand hebt verloren. Maar als je niet zeker bent of alles goed geregeld is, heb je naast het grote verlies ook nog zorgen over geld aan je hoofd. Voor iedereen is het dus belangrijk om regelmatig de administratie te doen. Zodat je weet hoe je ervoor staat, wat er geregeld is en waar je de documenten kan vinden. Verrassingen op zo’n moment is wel het laatste waar je dan op zit te wachten en ze zorgen mogelijk voor nog meer emoties.

Vaak hoor ik dat er een taakverdeling in huis is. Hij zet de vuilnis buiten, onderhoud de tuin, doet de administratie en wast de auto en zij houdt het huis schoon, doet de was en de boodschappen. Het is beter om de administratie afwisselend te verzorgen maar dit geldt natuurlijk ook voor de andere huishoudelijke werkzaamheden. Naast het feit dat je een totaal overzicht krijgt van alle werkzaamheden die moeten gebeuren, krijg je ook een vaardigheid in alle activiteiten. En mocht er dan onverwachts iets gebeuren dan ben je in ieder geval in staat om alles door te laten gaan.

Toen mijn partner en ik gingen samenwonen werkten we allebei en zaten daarnaast ’s avonds op school. We hadden niet veel vrije tijd en in de vrije tijd die we hadden maakten we soms samen ons huis schoon. De wasmachine werd door één van beiden aangezet en mijn partner strijkte zijn overhemden zelf. Koken werd gedaan afhankelijk van wie er het eerste thuis was.Toen onze zoon geboren werd, zijn we allebei een dag minder gaan werken. Op de dag dat we thuis waren zorgde diegene ervoor dat alles gedaan werd wat nodig was: schoonmaken, wassen, strijken, administratie, eten koken, enz. Mijn partner was wel sneller tevreden met het resultaat en zag bepaalde zaken niet, maar dit is meer het probleem van de vrouwelijke maatstaf.

Sinds ik 3 jaar geleden voor mezelf ben begonnen is de verdeling veranderd. In de begin periode was ik nog niet echt met mijn bedrijf begonnen maar wel thuis. Langzaam aan wijzigde hierdoor de werkverdeling. Ik was immers toch thuis dus zette ik de wasmachine aan, deed ik gelijk het strijken en ook de rekeningen die binnen kwamen handelde ik af. Zodra hij thuis kwam kon hij aanschuiven want ook het eten had ik klaargemaakt. Vanuit een schuldgevoel vond ik ook wel dat ik het moest doen want hij moest toch iedere dag naar zijn werk en ik was thuis.

Mijn bedrijfsactiviteiten zijn steeds meer tijd gaan vergen maar de meeste huishoudelijke taken liggen nog bij mij. Op de boodschappen na want daar heb ik echt een hekel aan in mijn eentje. Het is niet zo dat mijn partner nu niet meer weet hoe alles werkt. Ik kan gewoon een weekje met vriendinnen naar Gerlos en thuis draait alles door. Maar aan de andere kant ben ik ook bezig om alles zoveel mogelijk digitaal op te slaan en is onze administratie behoorlijk uitgebreid doordat we meer zijn gaan investeren. Ik heb zo mijn twijfels of hij dat allemaal wel kan vinden. Het wordt tijd om onze taakverdeling weer eens onder de loep te nemen.

Naast het hebben van vaardigheden en weten wat er geregeld is moet ook eens in de zoveel tijd gecontroleerd worden of alles nog goed geregeld is. Denk dan vanuit ingrijpende levensgebeurtenissen zoals overlijden, scheiden, geboorte, werkeloosheid en arbeidsongeschiktheid. En voor de goedgelovigen onder ons. Je tart het noodlot niet door hiermee aan de slag te gaan. Integendeel, je tart het noodlot juist door het niet te doen.

Privé of werk?

/5 Reacties/door

Vanuit een ver verleden zijn er drie vrouwelijke ex-collega’s waarmee ik regelmatig afspreek. Toen waren we alle drie IT-er maar nu geen van allen meer. Met regelmaat organiseerden we iets samen en dat houdt al jaren stand. Het ene jaar wat vaker dan het andere jaar. Naast hardloopwedstrijden, 1/8 triathlons, workshops waren dat voornamelijk saunabezoeken en etentjes.

Afgelopen weekend was het weer zover en werd de Martha Stewart bak en wandel workshop gehouden. Ik had nog nooit van Martha Stewart gehoord maar na de workshop boekselen kijk ik nergens meer van op. Martha Stewart is een Amerikaanse vrouw die een heel imperium rond koken en bakken heeft opgebouwd. Via haar site is het mogelijk om een instructie te krijgen over hoe je een gekookt ei moet pellen tot alles wat je kan doen om je huwelijksdag te laten slagen. Het zou toch mooi zijn als ik dat ook voor elkaar kan krijgen maar dan met betrekking tot financiën. De simpele instructie van hoe je een betaling doet via internetbankieren tot alle benodigde producten, instructies en videofilmpjes  die je helpen om de volledige weg naar financiële vrijheid te bewandelen.  Ik weet niet meer waar ik het gelezen heb maar het is belangrijk om een groot doel na te streven, anders nemen de kleine probleempjes onderweg het zicht op het doel weg. Ik denk dat mijn doel groot genoeg is.

Wat wij dames ook met elkaar ondernemen maakt eigenlijk niet uit. Het hoofdbestandeel is toch dat we veel met elkaar praten. Vanaf het moment dat we elkaar zien totdat we weggaan aan een stuk door. Alles wordt besproken en dus ook mogelijke samenwerkingsverbanden.  Eén is bezig om te kijken of er mogelijkheden zijn voor het opzetten van een organisatie die arbo-diensten levert aan organisaties met een snellere reactietijd dan de reguliere arbo-diensten. Het leuke is dat ze onderkent dat daar ook schuldhulpverlening in aangeboden moet worden en ze heeft mij gevraagd om daar invulling aan te geven. Misschien gaan we wel weer samenwerken.

Daarnaast heeft een ander een opleiding gevolgd voor het coachen van mensen op het gebied van voeding, ontspanning en persoonlijke ontwikkeling. Voor haar examen ben ik proef klant geweest. Ze is geslaagd maar de coaching gaat nog steeds door. Ze vindt dat ik wel met heel veel zaken tegelijk bezig ben. Naast mijn werkzaamheden als budgetcoach ben ik ook bezig als mijn eigen vermogensbeheerder, doe ik een cursus financiële planning en ben ik daarnaast aan het uitzoeken hoe ik moneycoach activiteiten op kan zetten voor een nog niet nader gespecificeerde doelgroep.

Hieruit komen volgens haar veel verschillende activiteiten voort waarbij het moeilijk is om te bepalen welke activiteit prioriteit moet krijgen. Voor een gestructuureerd iemand zoals ik, snapt ze niet waarom ik mijn doelen niet vastleg voor het komende jaar en daar een actieplan voor maak. Hierdoor wordt het duidelijker welke activiteiten bijdragen aan het bereiken van mijn doelen en is het ook duidelijk welke werkzaamheden ik niet hoef te doen.  Maar ja, doelen vastleggen is eng want dadelijk gaan “ze” me er nog aan houden ook.

Dat ik veel teveel acties op mijn lijst heb staan klopt wel. Ook is van veel acties onduidelijk of het nu privé of werk is. Het uitzoeken van hoe de jaarruimte voor het banksparen werkt is dat nu privé, hoort het bij mijn opleiding of ben ik al bezig om instructies te maken voor mijn werkzaamheden als moneycoach. Hierdoor lopen vrije tijd en werken door elkaar heen. Dit zorgt er voor dat ik eigenlijk nooit meer echt vrije tijd heb. Nou ja, ik ben wel vrij maar ik voel me niet vrij.

Diezelfde vriendin heeft vanuit haar sales achtergrond aangegeven dat ik eerst een doelgroep moet definiëren aan wie ik mijn moneycoach diensten wil aanbieden. Door voor een specifieke groep te kiezen wordt duidelijker wat je moet doen. Je kan bepalen waaraan deze groep behoefte heeft, hoe je ze kan bereiken en je kan onderzoeken of er wel een markt voor je diensten is. Samen hebben we nog even gebrainstormd over wat een leuke doelgroep voor mij kan zijn. Niet zo lang geleden is mijn nichtje op zichzelf gaan wonen en heb ik haar geholpen om haar financiële huishouding op te zetten. Ze werkt al een aantal jaar en niets is leuker om natuurlijk met haar verder te gaan om haar te leren wat geld voor haar kan doen. Door me te richten op starters kunnen ook de mooiste resultaten behaald worden. Zij hebben nog veel tijd om financiële vrijheid te bereiken want hoe eerder je begint hoe makkelijker het is.

Het was een leuke, gezellige en leerzame dag waarbij we heerlijk gewandeld, lekker gegeten en veel gekletst hebben. Valt dit nu onder privé- of werktijd?

Money coach

/4 Reacties/door

Mijn baan als budgetcoach is eigenlijk als logische gevolg ontstaan en was niet direct een eigen keuze. Ik wil mensen helpen met hun financiën en eigenlijk preventief en opbouwend bezig zijn. Maar dat aan de man brengen valt niet mee. Mensen ervaren het niet als een probleem als ze geen inzicht hebben in waar hun geld naar toe gaat. Ook zijn de meeste mensen niet bezig met eventuele zorgen van morgen. Waarom zouden ze mij dan vragen voor het inzichtelijk maken van hun financiën, uitzoeken van besparingen en het opbouwen van vermogen?

Maar door de crisis is er wel degelijk een groep mensen ontstaan waarvoor inzicht in hun financiën er werkelijk toe doet. Mensen die, door het verliezen van hun baan, een echtscheiding of structureel boven hun stand leven (leven op krediet) schulden hebben opgebouwd waar ze zonder hulp niet meer uitkomen. Het probleem bij deze mensen is alleen dat ze ook niet voor hulp kunnen betalen. Niet alleen lopen zij tegen problemen aan maar ook hun werkgevers worden met de gevolgen geconfronteerd. Door loonbeslagen ontstaan er meer administratieve lasten en ook zijn mensen met schulden minder productief. Een duidelijk business model dus. Werkgevers kunnen, bijvoorbeeld vanuit opleidingsbudgetten, mij inzetten om de medewerkers te helpen bij hun financiën. Een win-win-win situatie zo gezegd. Aangezien het als startende ondernemer voor mij niet meevalt om mezelf te verkopen, wordt dit makkelijker als je daadwerkelijk een probleem voor je klant oplost.

Het leuke aan het helpen van mensen met schulden is dat ze altijd heel blij zijn als ze mij spreken. De problemen duren over het algemeen al een tijdje, de nood is hoog en eindelijk is er hulp in aantocht. Meestal zijn ze gestopt met het openen van hun enveloppen met rekeningen dus naast een download van een jaar internetbankieren ga ik ook meestal naar huis met een plastic zak met dichte enveloppen. Je kan mij niet blijer maken. Niets leuker dan orde in de chaos te scheppen maar de kantekening hierbij is dat altijd pijnlijk duidelijk wordt dat de situatie waar de klant zich in denkt te bevinden altijd nog erger is.

Het niet betalen van rekeningen zorgt ervoor dat binnen een aantal maanden de rekening veelal verdubbeld is: incassokosten en proceskosten hakken er stevig in. Daarnaast is de belastingdienst ook een grote kredietverstrekker waar mensen zich niet van bewust zijn. Vaak ontvangen mensen onterecht toeslagen en komen daar na een jaar pas achter. Op dat moment is het geld al lang uitgegeven. En dan nog maar niet te spreken over het CJIB en de zorgverzekeringen, waar helemaal geen afspraken mee te maken zijn. Wat zit er toch een hoop fout in Nederland.

Ik maak altijd zo snel mogelijk en voor een zo’n  laag mogelijk bedrag afspraken over betalingsregelingen met de schuldeisers. Want in veel gevallen is, door het ontbreken van communicatie over het aflossen van de schuld, een opeenstapeling van extra kosten en dus extra schuld ontstaan. Belangrijk is dat de betalingsregelingen er zijn, want dat zorgt dat de kosten niet verder oplopen en ook neemt de stroom met enveloppen af. Dit zorgt voor rust in de tent.

Na het ordenen en het maken van afspraken over betalingsregelingen met de schuldeisers begint het echte werk voor de klant pas. Structureel moet er bezuinigt en keuzes gemaakt worden.  Bij budgetcoaches zie je vaak dat zij mensen willen helpen omdat ze in hetzelfde schuitje hebben gezeten en dus vanuit ervaring praten. Dit is bij mij niet het geval. Het voelt soms een beetje hypocriet om te zeggen dat ze door dit moeilijke proces heen moeten om daarna weer vooruit te kunnen kijken.

Voor mij is er niets leukers dan mensen helpen met hun financiën. Maar als jullie er nu allemaal voor zorgen dat je geen schulden opbouwt dan kan ik stoppen als budgetcoach en met jullie aan de slag als money coach want dat is nog leuker. Wel moet ik er nog voor zorgen dat jullie gaan inzien dat er een noodzaak is om toch aan morgen of overmorgen te denken. Zodat we dan samen gezellig op weg kunnen naar financiële vrijheid.

Gijs Gans

/1 Reactie/door

Gijs Gans

Hoe word je financieel vrij?

Mijn interesse in geld is al vrij vroeg begonnen. Tijdens één van de vele vakanties die ik met mijn partner, broer en zijn vriendin op de zeilboot van mijn ouders heb doorgebracht ben ik begonnen in het boek van Bodo Schäfer “Bereik uw eerste miljoen”. Daar zijn me altijd 2 belangrijke punten van bij gebleven. Het eerste is: ga nooit leven naar het salaris dat je verdient. Zorg ervoor dat je een gedeelte van je geld spaart of belegt. En de tweede belangrijke tip is, blijf van dat geld af.

Creëer je gans

Bodo Schäfer praat in zijn boek over het creëren van een gans die gouden eieren legt. De gans is de spaarrekening of beleggersrekening en de gouden eieren zijn de rente, de koerswinst en het dividend. Als je dus het gespaarde geld uitgeeft dan slacht je in wezen de gans met de gouden eieren.

Spaar automatisch

Bij het maandelijks ontvangen van ons salaris hebben we er altijd voor gezorgd dat er automatisch geld op onze gemeenschappelijke rekening gestort werd voor de huishoudkosten. Tevens maakten wij ook gelijk automatisch geld over naar onze spaarrekening. Iedere keer wanneer wij een salarisverhoging ontvingen, hebben wij er altijd voor gezorgd dat de helft van de verhoging weer gespaard werd. Dit doen we nog  steeds en dit zorgt ervoor dat we nooit gaan leven naar het salaris wat we verdienen.

Zie mogelijkheden

Naast het automatisch sparen via ons salaris kreeg mijn partner ook de mogelijkheid om te sparen via het bedrijf waar hij toen werkte, een Amerikaans beursgenoteerd software bedrijf. Ook hieraan deden we voor de volle honderd procent mee. Iedere maand werd er dan geld gespaard en elk half jaar werd er voor het gespaarde geld bedrijfsaandelen met korting gekocht. Daarnaast ontving mijn partner in plaats van bonussen opties. Dit was in de tijd van de internetbubbel dus de aandelenkoersen rezen de pan uit. Met de dag werden we virtueel rijker en daar viel niet tegen aan te werken.

Slacht niet je gans

Het niet uitgeven van het gespaarde geld is toch lastiger dan we dachten. We wilden toch eigenlijk wel graag een bootje voor ons zelf. Wij hebben toen veel  2e hands-boten bekeken maar konden niet slagen. Op ieder bootje viel wel wat aan te merken. Op een bepaald moment werden de aandelenkoersen zo hoog dat we via het aandelenplan van mijn partner een nieuwe boot konden kopen. Niets menselijks is ons vreemd, dus wij hebben toen de aandelen verkocht, oftewel onze gans geslacht. Om toch de gans in ere te houden, hebben we toen besloten om onze boot Gijs Gans te noemen. Hij legt wel geen gouden eieren maar het plezier wat we ervan hebben, is niet in geld uit te drukken.

Niet alles gaat goed

Achteraf is het een goed moment geweest voor het verkopen van de aandelen, want niet veel later spatte de internetbubbel uiteen. De hoeveelheid geld dat we verloren hebben, door het niet verzilveren van de opties, daar proberen we niet meer aan te denken.

Acquisitie

/1 Reactie/door

Het mooie aan het schrijven van een blog is dat meer mensen met mij mee gaan denken over de problemen waar ik tegenaan loop. Mijn probleem met betrekking tot acquisitie hoef ik niet alleen op te lossen vinden de meesten. Juist de steeds groter wordende groep zzp’ers moet met elkaar gaan samenwerken. Als zzp’er kan je niet in alles goed zijn en moet je de samenwerking zoeken op de punten waar je niet goed in bent. Voor je boekhouding en het maken van een website snap ik dat maar bij acquisitie heb ik daar meer moeite mee. Wie kan mij nou beter verkopen aan een klant dan ikzelf. Tevens zorgt het praten met potentiële klanten ervoor dat het je helpt bij het beter laten aansluiten van je diensten op de problemen van de klant.

Maar hoe je het ook wendt of keert, ik ben nu bijna 3 jaar bezig en kan nog niet van mijn inkomsten leven. Altijd als ik bij het voorstellen aangeef dat ik budgetcoach ben, gaat men er direct vanuit dat ik het gezien de crisistijd wel druk zal hebben. Nou, ik doe dan echt iets nog niet goed.

Ik heb goede ideeën maar pak niet door. Goede gesprekken gehad met de Regionale Sociale Dienst Hoeksche Waard, maar mijn visitekaartjes worden nog niet uitgedeeld door de afdeling schuldhulpverlening. Laat staan dat ik het voor elkaar krijg dat ik preventief ingezet wordt bij mensen die nog niet in de problemen zitten. De gemeente ontvangt van energie- en huurmaatschappijen een signalering wanneer een klant zijn rekening niet betaald. In Amsterdam heb je het project “vroeg eropaf” en dit project heeft een goede preventieve werking voor de schuldhulpverlening.  Daar zien ze in dat je erger kan voorkomen op het moment dat je er snel bij bent. Een win-win situatie waar ik duidelijk meer energie in moet steken om andere gemeentes hiervan ook bewust te maken.

Ook heb ik contacten gehad bij HW Wonen om mij in te zetten bij mensen die de huur niet betalen. Nu wordt een incassobureau ingeschakeld waarvoor de huurder een hoop kosten betaalt en die de betalingsproblemen dus alleen maar groter maken en daar heeft niemand baat bij (behalve de incassobureaus). Een goed gesprek gehad en verder laat ik me via de mail behoorlijk op afstand houden. Maar ja, HW Wonen heeft ieder jaar een nieuwjaarsreceptie en ik ben er nog nooit geweest.

Bij de start als budgetcoach heb ik gelijk contact opgenomen met de Zorgwaard. Een grote werkgever in de Hoeksche Waard, ook zij hebben personeel met financiële problemen. Ook hier weer leuk gesproken maar door er niet voldoende achteraan te zitten, is er nooit iets uitgekomen. En dan te bedenken dat de directeur van Zorgwaard regelmatig als mogelijke vriend voorbij komt op facebook. Hij blijkt aangetrouwde familie te zijn van mijn zus, daar moet je toch wat mee doen.

Maar 2014 is mijn jaar en ik ga DOEN dus bij deze stuur ik het vriendschapsverzoek. Dan kan hij in het vervolg ook mijn blog lezen. Daarnaast kom ik regelmatig Miriam van Rossen van Sales Support tegen. Zij helpt bedrijven met hun acquisitie. Toch maar hulp inroepen van een mede zzp’er om samen met haar mijn acquisitie op te pakken. Door naast haar te gaan zitten en mee te doen kan ik gecoacht worden door een professional. Ik hoor de kassa al rinkelen.

Zoektocht

/0 Reacties/door

Zoektocht

Gedwongen afscheid

Van oorsprong ben ik een automatiseerder in hart en nieren. Ik heb ongeveer 25 jaar in de automatisering gewerkt en, als er geen sprake was geweest van een gedwongen afscheid, dan was dat waarschijnlijk nog steeds het geval geweest. Gelukkig worden er soms ook keuzes voor mij gemaakt. Het voordeel van het feit dat de keuze voor mij gemaakt werd, is dat ik een leuke handdruk meekreeg. Ongeveer op hetzelfde moment werd het bedrijf van mijn partner gekocht en dat zorgde weer voor een leuk rendement op onze investering.  Hierdoor ontstond de ruimte en de mogelijkheid om te gaan nadenken over wat ik nou eigenlijk echt zou willen doen.

Zoektocht is gestart

Ik moet zeggen dat valt niet mee. Bepalen wat je graag doet en waar je passie ligt wordt veel overgeschreven, maar duidelijke handvatten kon ik er niet uithalen. Het enige wat op dat moment voor mij echt heel duidelijk vaststond, was dat ik er wel even klaar mee was om voor een werkgever te werken. De zekerheid van een vaste baan die ik dacht te hebben, was toch ook maar een schijnzekerheid gebleken.

Gewoon Petra

In het begin had ik veel moeite met het feit dat ik geen manager van een afdeling meer was maar gewoon Petra. Tijdens gesprekken met familie, vrienden en bekenden bleek dat zij mij eigenlijk altijd zo gezien hebben. Ik heb altijd gedacht dat er manager op mijn voorhoofd gestempeld stond, maar zelfs het woord ontslagen was voor hun niet eens zichtbaar.

Wat vind ik leuk?

Vanwege mijn uitkering werd ik gedwongen om allerlei vacatures door te nemen en te solliciteren. Zo kreeg ik de vacature onder het oog van Hetisjouwgeld.nl want dit bedrijf zocht namelijk adviseurs. Als zzp’er kon je je aansluiten bij de organisatie die als doel heeft om mensen te leren bewust om te gaan met hun geld. Hiervoor werden de inkomsten en de uitgaven op een rijtje gezet en werd er gekeken waar er bespaard kan worden. Nu houd ik van het bijhouden van onze privé administratie en ik vind het leuk om gegevens te structureren. Ik ben er ook erg goed in vind ik zelf, precies en kritisch. Als ik er nu op terugkijk had ik echt gewoon boekhouder moeten worden in plaats van automatiseerder.

Als budgetcoach aan de slag

Of het nou echt mijn passie is dat weet ik nog steeds niet, maar door Hetisjouwgeld.nl ben ik zzp‘er geworden. Ik ben mijn diensten als budgetcoach gaan aanbieden. Op dit moment sta ik op eigen benen en doe dat niet meer bij Hetisjouwgeld.nl. Hetisjouwgeld.nl wil graag preventief aan de slag en daar is volgens mij de tijd nog niet rijp voor. Als budgetcoach word ik door bedrijven ingezet om hun personeel met financiële problemen te helpen. Mensen helpen met hun financiën doe ik graag, alleen vind ik het lastig om ze weer los te laten (valt ook niet mee bij m’n kind). Het liefst zou ik al die administraties zelf doen, maar dan is het woord coach niet helemaal op zijn plaats en zou ik beter bewindvoerder worden.

Mijzelf verkopen

Het lijkt of het dan toch allemaal goed is gekomen, maar één aspect van het eigen baas zijn is duidelijk niet mijn passie en dat is het acquireren van klanten. Nu kom ik op netwerkbijeenkomsten veel zzp’ers tegen en ik merk dat ik daar niet de enige in ben. Er wordt voldoende over geschreven en er zijn genoeg zzp ‘ers die mij hierbij willen helpen. Maar eigenwijs als ik ben, vind ik dat ik hier zelf een weg in moet vinden. Volgens mijn moeder waren mijn eerste woordjes ‘kan ik zelf’.  Het heeft alles te maken met mezelf durven te verkopen en daarvoor heb je dus voldoende zelfvertrouwen voor nodig. Moet op te lossen zijn, toch?

Porsche

/7 Reacties/door

Porsche

Ik ga beginnen

Mijn goede voornemen voor 2014 is DOEN en dit in de breedste zin van het woord. Zowel in de privé sfeer als voor mijn bedrijf. Privé zijn we bezig om financieel vrij te worden. Dit is een doel waar we niet direct een einddatum aan gekoppeld hebben. Dus eigenlijk niet direct een echt doel als je de boeken er op na slaat. Je merkt dan ook dat er soms dingen tussendoor glippen die het bereiken van het doel weer wat verder van ons afbrengt .

Investeren in een auto

Mijn partner heeft met een investering in zijn bedrijf weer een goede slag geslagen. Afgelopen zomer is het bedrijf gekocht en dat heeft een behoorlijk rendement opgeleverd. In plaats van het geld helemaal te gebruiken voor ons doel, de financiële vrijheid, komen de argumenten naar boven dat we nu leven en dat we ook moeten genieten. Aangezien ik over een aantal jaren niet het verwijt wil krijgen dat ik hem heb tegen gehouden en ik verder geen goede argumenten had dan alleen dat ons doel weer wat verder van ons af komt te liggen heeft hij zijn Porsche gekocht.

Dubbel slecht voor het bereiken van ons doel. Ten eerste gaan onze uitgaven omhoog (hoge wegenbelasting, veel brandstof, dure verzekering) daarnaast zit het geïnvesteerd vermogen in de auto wat geen geld oplevert (een liability i.p.v. asset zou Robert Kiyosaki zeggen).

Maar het genot van de Porsche is ook niet in geld uit te drukken en zelfs ik durf er nu al in te rijden.

Op weg naar financiële vrijheid

Maar het DOEN slaat ook op mijn bedrijf. Nou ja, Nisandeh Neta zou het hobby noemen. Een activiteit die bijna meer geld kost dan het oplevert. Afgelopen jaar druk bezig geweest met een cursus FFP en heb daardoor mijn energie niet voldoende gericht op de GG Budgetassistent. Maar nu aan het begin van het jaar komt daar verandering in. Ik ga al het geleerde implementeren en daar is deze blog stap 1 van. Met een zekere regelmaat (tijd moet het leren) zal ik hier mijn bevindingen met jullie delen over ons pad naar het bereiken van financiële vrijheid als ook de stappen die ik ga zetten met mijn bedrijf.