Koopverslaafd

Ik heb pas geleden een stuk over creditcardschulden in de krant gelezen. Steeds meer mensen creëren schulden door gebruik te maken van een creditcard. De creditcard wordt gebruikt ter overbrugging van de periode dat het geld in de maand op is, tot het moment waarop het salaris weer gestort wordt. In Amerika zijn er zelfs al payday-leningen om deze periode te overbruggen. Een mogelijk duur voorschot op je salaris. Als je de aankopen, gedaan met je creditcard, in dezelfde maand aflost ben je geen geld verschuldigd, maar lukt dit niet dan ga je ongeveer 15% rente op jaarbasis betalen.

De creditcardmaatschappijen verdienen geld aan de transactiekosten die de winkelier betaalt, maar het meest aan de rente-inkomsten. Het gebruik van de card wordt over het algemeen niet beperkt ter overbrugging tot het eind van de maand, maar waarschijnlijk vaker nog tot het eind van de daarop volgende maand. Indien de creditcard alleen maar nodig zou zijn voor het overbruggen tot het eind van de maand, dan zijn er betere manieren om dat probleem op te lossen. Begin met bewust financieel te leven zodat je iedere maand een gedeelte van je inkomen kan wegzetten. Op deze manier bouw je je eigen buffer die in moeilijke tijden helpt om de maand te overbruggen.

Het probleem bij de mensen in het artikel was eigenlijk geen gebrek aan geld. Het probleem zat hem er in dat ze alles moeten kunnen kopen wanneer zij dat zelf willen. Wachten totdat het salaris gestort wordt, daar hebben ze geen zin in. Ze werken hard en vinden dat ze recht hebben op de koop. Zelfcontrole is er niet meer bij en in het stuk wordt het ook gewoon koopverslaafd genoemd. We praten hier niet eens over een enkel geval, maar over ongeveer 500.000 huishoudens met een doorlopend krediet van € 14.000,-. Mark Rutte vind dat we de economie moeten aanjagen door wel te blijven kopen, maar sommigen nemen deze boodschap iets te letterlijk. Ze hoeven het niet in hun eentje te doen.

Wij hebben ook een creditcard maar deze gebruiken we alleen voor onder andere betalingen via internet, buitenlandse vakanties, tolwegen in Frankrijk en ook dan alleen als het niet anders kan. En in ieder geval zorgen we er iedere maand voor dat het bedrag gewoon afgeschreven kan worden van onze betaalrekening. Als je niet op deze manier met je creditcard om kan gaan dan is de enige oplossing voor dit probleem dat je de creditcard door het midden knipt. De verleiding is anders te groot en de schuld neemt snel steeds verder toe.

Als ze in Amerika al speciale leningen hiervoor hebben dan is het nog maar een kwestie van tijd voordat die er bij ons ook komen. Twintig jaar geleden hadden we alleen nog maar dikke mensen in Amerika, dat was een enorme bezienswaardigheid. Tegenwoordig vallen dikke mensen bij ons in het straatbeeld niet eens meer op. We nemen alle ‘goede’ dingen over uit Amerika. Bij het uitgeven van geld gaat het om hetzelfde probleem als bij teveel eten, het ontbreken van een ruggegraat. Je weet dat het niet goed voor je is, maar je doet het toch. Het korte termijn plezier gaat boven het goede gevoel op de lange termijn.

Het probleem met schulden is, is dat het een soort sluipmoordenaar is. Het begint heel klein en behapbaar, maar ongemerkt groeit het hard door. Je hebt al iets gekocht waar je het geld niet voor had en op de koop toe krijg je daarvoor iedere maand ook nog extra kosten. De lening moet afgelost worden en de rente moet ook betaald worden. Je ziet bijna altijd dat dit probleem opgelost wordt door iets anders niet te betalen en voor je het weet heb je daar ook een achterstand. We dichten tijdelijk het ene gat en we creëren een ander gat. Je raakt het overzicht kwijt en voor je het weet heb je meerdere schuldeisers.

Als we net als in Amerika meer kredieten gaan verstrekken dan zullen we vaker de borden ‘openbare verkoop’ gaan zien. Ook het aantal daklozen zal toenemen. Je kan je afvragen of de 24-uurs economie er wel voor zorgt dat de welvaart toeneemt. Mijn welvaart zal in ieder geval wel toenemen, want de vraag naar mijn dienstverlening wordt hierdoor groter. Een koopverslaving heb ik nog niet, maar wat niet is dat kan natuurlijk altijd komen.