Een ja-zegger heeft een leuker leven

Ik vind het lastig om beslissingen te nemen en daarbij is mijn glas vaker half leeg dan half vol. Deze combinatie zorgt niet direct voor een groots en meeslepend leven. Het zorgt ervoor dat je je zaken veel tegen elkaar blijft afwegen en dat de beslissing vaak negatief uitvalt zodat je het niet doet. Daarnaast heb ik ook een bepaalde vorm van luiheid. Ik ben niet lui in de vorm dat ik altijd voor de tv hang en niets doe, maar ik kies vaak voor de makkelijke weg. Gezellig bbq’en komt er vaak niet van. Als ik denk aan al het werk wat ik moet doen om een stukje vlees te bakken op de bbq, dan kies ik ervoor om de pan even op het vuur te zetten. Minder troep, sneller klaar, maar minder gezellig.

Een tijdje geleden met mezelf afgesproken om wat vaker spontaan ‘ja’ te zeggen, maar dat valt niet mee. Het overal beren op de weg zien is zo in mij verankerd dat het lastig is om dit aan te passen. Een goede manier om dit te veranderen is om je besluit te delen met andere mensen, in mijn geval dus met man en kind. Ik heb dit bewust niet gedaan, omdat ik het vaker ja-zeggen best spannend vind en als ik zeg dit te gaan doen dan wil ik me er aan houden. Dat is op zich nog niet zo erg, maar man en kind zullen me ongetwijfeld uitdagen en vaker iets voorstellen dan dat ze gewoonlijk doen. Ik ben er in de vakantie bewust mee bezig geweest, maar ik weet niet of zij een verandering hebben opgemerkt.

De reden waarom ik vaker ja wil zeggen is, omdat er dan sowieso veel meer in je leven gebeurt. Dit is niet de enige reden, want ik merk ook dat het mij belemmerd in de ontwikkeling van mijn bedrijf en ook in het verder uitbreiden van ons vermogen. Aan goede ideeën ontbreekt het niet, maar als ik er iets langer over nadenk, komen de bezwaren vanzelf. Hierdoor verdwijnt de energie en het idee in de vuilnisbak. Het zou mooier zijn om verder over het idee na te denken waardoor het alleen maar beter wordt en ik niet kan wachten om eraan te beginnen. Om dit voor elkaar te krijgen is ‘ja en’ het enige juiste antwoord en niet ‘ja maar’ zoals ik nu meestal zeg.

Wat ik heb gemerkt is dat als je met jezelf afspreekt dat ja het enige antwoord is, je ook minder snel in de verleiding komt om de nee kant te onderzoeken. Het heeft ook geen zin want we gaan het gewoon doen. Wat hebben we nodig, hoe gaan we het regelen? Er komt gelijk een andere energie op gang. Je denkt wel aan de negatieve bijkomstigheden, maar meer hoe je dat dan kan oplossen. Het besluit is genomen en dat geeft gelijk rust. Terwijl als ik ‘nee’ heb gezegd, ik ga twijfelen of het niet slimmer was geweest om het wel te doen. De argumenten voor bevestiging komen dan ook als vanzelf.

Het is niet zo dat ik nu al een enorme metamorfose heb ondergaan, maar ik merk dat een verandering gaande is. De keren dat ik makkelijker ja zeg nemen toe en geven mij ook een goed gevoel. Op een post-it aan mijn beeldscherm staat een verwijzing naar het filmpje van ‘doen is de beste manier van denken‘. Als je het nog niet gezien hebt, een echte aanrader. Ik ben opgegroeid als blije turfsmurf en functioneer goed bij structuur en regels. Ik controleer veel en maak liever geen fouten. De stap om dit los te laten valt niet mee, want de staat van ‘terminale serieusheid’ heb ik al bereikt.

De enige manier om dit te doorbreken is dus door daadwerkelijk dingen te gaan doen en te ondervinden wat wel en wat niet werkt. Buiten je comfortzone aan de slag gaan en fouten maken, volgens mij bestaat er niets moeilijkers. Soms vraag ik me af waarom ik mezelf het zo lastig maak. Waarom wil ik veranderen als ik als turfsmurf goed kan functioneren? Er zijn voldoende banen beschikbaar waar deze kwaliteiten enorm gewaardeerd worden. Maar dat is een gepasseerd station, ik ben afgekickt van mijn goede salaris en de stap naar vrijheid is gezet. Bij het ja zeggen tegen het ondernemerschap heb ik me gelukkig niet goed gerealiseerd waar ik aan begon. De start van een leuker maar zeker niet makkelijker leven.