Het parttime pensioen

In de vakantie heb ik ‘Het plakband pensioen’ van Gerhard Hormann gelezen. Hij heeft al een aantal boeken op zijn naam staan en ze hebben veelal te maken met minder werken, minder uitgeven en je eigen tijd indelen. Gerhard Hormann is journalist en had een aantal jaren geleden al in de gaten dat zijn werk bij de uitgeverij eindig zou zijn. Om de inkomensachteruitgang op te kunnen vangen is hij begonnen met het versneld aflossen van zijn hypotheek en is hier ook boeken over gaan schrijven. In dit boek schrijft hij over het oplossen van zijn pensioengat en de onverwachte verrijking van zijn leven door het vervroegd pensioen.

Zijn eerste boeken hebben me niet direct een fan van hem gemaakt. Hij was heel erg bezig met het letten op zijn uitgaven, enorm aan het consuminderen. Hoewel ik hier wel een voorstander van ben, sloeg hij voor mij te ver door. Ik wil ook graag niet meer hoeven te werken, maar daar wil ik niet alles voor laten. Gerhard richt zich alleen op het terugbrengen van zijn uitgaven en zijn inkomen ziet hij als een vast gegeven dat alleen maar minder wordt. Ik let ook wel op mijn uitgaven, maar richt me veel meer op hoe ik mijn inkomen kan verhogen zonder ervoor te moeten werken.

In zijn boek over het plakband pensioen spreekt de manier van hoe hij naar pensioen en werken kijkt me erg aan. Het principe van de starre pensioendatum loslaten. Niet tot je 70^ste doorwerken om daarna te gaan ervaren of je met je opgebouwde pensioen nog een leuk leven kan leiden. Gedwongen door zijn toen aankomende ontslag is hij de balans gaan opmaken. Door zijn uitgaven drastisch te minderen kan hij van weinig inkomen leven. Hij heeft uitgerekend dat hij van zijn spaargeld, een stukje WW, inkomen van zijn vrouw en inkomsten van zijn boeken kan rondkomen tot zijn pensioen. Hierdoor is hij na zijn ontslag niet op zoek gegaan naar een nieuwe baan, maar is hij parttime met pensioen gegaan. Hij werkt niet meer als journalist, maar schrijft nog wel boeken. Hij vergelijkt het zelf met een huisschilder die kunstschilder is geworden.

Het mooie zit hem erin dat hij, doordat hij niet meer werkt, meer vrije tijd en rust ervaart en minder compensatie in de vorm van consumeren nodig heeft om gelukkig te zijn. Hij is ontsnapt uit de ratrace en de nadelige bijwerking van de ratrace, dat je steeds meer wilt, verdwijnt niet alleen maar het tegengestelde doet zich voor. Je hebt steeds minder nodig en de kwaliteit van leven neemt toe. Of dit nu voor iedereen geldt dat weet ik niet. Ik weet ook niet of mijn situatie gelijk is aan die van hem, want ik ga nog steeds graag op wintersportvakantie en uit eten gaan vind ik ook heel gezellig.

Het verschil zit hem ook in het feit dat mijn geld voor mij aan het werk is en nog steeds groeit. Hierdoor kan ik in plaats van te moeten kiezen tussen werken en een vakantie boeken of niet werken en thuis blijven, besluiten niet te werken en toch de vakantie te boeken. Door op vakantie te gaan teer ik niet in op mijn vermogen, het groeit alleen minder snel. Mijn pensioen is geen plakband pensioen, maar eerder een 4-sterren pensioen. Mijn kwaliteit van leven is wel beter geworden toen ik met parttime pensioen ging, maar de blijheid die ik bij Gerhard bemerk ervaar ik zelf nog niet. Komt misschien ook omdat ik niet echt vrij ben, maar besloten heb om ondernemer te worden. Daarnaast is het hebben en laten renderen van vermogen ook een soort baan.

Allebei op onze eigen manier proberen we mensen anders te laten denken over patronen die zo ingesleten zijn. Ik denk dat we ook beide realiseren dat er een andere tijd aankomt. We zullen echt op een andere manier voor onszelf moeten gaan zorgen. Het maar geld blijven uitgeven en steeds meer en alles moet ook steeds groter, dat stopt een keer. Naast dat het onbetaalbaar wordt is het ook een leeg leven. Dat is eigenlijk wel de mooiste les die ik van Gerhard leer. Geluk zit niet in dingen doen en kopen, maar vooral in hoe je over alles denkt. Door uit je vaste stramien te komen ga je dingen anders zien, maar ook veel meer waarderen. Ik denk dat dit iets is wat je moet ervaren om het te geloven. Maar je moet er ook in geloven anders ga je het nooit ervaren.