Geniet ik wel voldoende van mijn geld?

Wat ik toch een beetje jammer vind is dat ik dat toch blijkbaar het label budget aan m’n kont heb hangen. Als een voormalig budgetcoach is dat niet zo heel vreemd. Budget geeft voor mij goedkoop en beperkingen aan en daar word ik eigenlijk liever niet mee geassocieerd. Ik heb zelf altijd genoeg geld gehad om gewoon te kunnen doen wat ik wilde. Budgetteren is nooit echt nodig geweest. Door een grove inschatting bepaal ik hoeveel geld ik ergens voor kan gebruiken.

Mijn vrienden studeerden en hadden in het weekend een bijbaantje. Ik ben vrij jong gaan werken en zat ’s avonds op school. Hierdoor had ik altijd meer geld te besteden. De gezamenlijke skivakanties werden op prijs uitgezocht en dat zorgde er voor dat we altijd goedkoop op vakantie gingen. Zo goedkoop soms dat ik wel eens op het punt heb gestaan om door te rijden naar een hotel. Na maanden hard werken en leren was vakantie in een soort koeienstal niet direct mijn idee van ontspanning. Daarbij lag de gondel die ons naar de skipistes bracht, een lekkere stevige wandeling bij ons vandaan.

Naast een backpack vakantie naar Indonesië met op dat moment nog studerende vrienden is er verder niet veel budget in mijn leven geweest. De vrouw van mijn broer heeft me nog weleens de Aldi ingesleept omdat ze daar van die lekkere nootjes hadden, maar ik krijg in die supermarkt geen honger. Ik ben wel iemand die op mijn geld let, maar ik hoef niet het goedkoopste van het goedkoopste. Gemak en een zekere mate van luxe staan hoog in het vaandel. Tijdens de skivakantie wil ik graag een appartement vlakbij of direct aan de piste. Boodschappen doe ik graag in een fijne grote supermarkt waar ze veel spullen hebben. Dat zijn dingen waar ik blij van wordt en die dus ook geld mogen kosten.

Toch werd ik afgelopen weekend bestempeld als calvinist. Dat ik geen bourgondiër ben, dat wist ik wel, maar om als calvinist bestempeld te worden vond ik niet leuk. Het klinkt dan alsof ik iemand ben die niet van het leven geniet. Als kind van Zeeuwse ouders is zuinigheid en zorgen voor later met de paplepel ingegoten. Voor mijn gevoel ben ik wel een big spender, maar in de ogen van een ander ben ik gewoon een zuinige Zeeuw.

Het is natuurlijk een relatief begrip. Afhankelijk van de hoeveelheid geld die mensen te besteden hebben kijk je naar de ander. Voor een bijstandsmoeder geef ik teveel en makkelijk geld uit, maar voor de veel verdienende ondernemer zit ik op mijn centen en ben ik iemand die veel te veel bezig is met wat nog gaat komen. Toch wil ik graag gezien worden als iemand die het goed voor elkaar heeft en weet hoe ze het optimale uit haar leven kan halen.

Voor mijn dienstverlening zou dit een veel betere reclame zijn. Het feit dat je vermogen kan opbouwen en daarbij een bourgondische levensstijl kan hebben verkoopt vele malen makkelijker. Als werken aan financiële vrijheid betekent dat je nu zuinig moet leven om later te kunnen genieten dan is dat geen fijne boodschap. Ik weet dat ik het financieel goed doe, maar met volle teugen genieten van het leven is voor mij lastig. Ben ik eigenlijk wel een goed voorbeeld voor mijn bedrijf?

Een bourgondiër ga ik niet worden. Dure vakanties, overnachten in super de luxe hotels, eten in sterrenrestaurants en dure kleding zijn aan mij niet besteed. Een weg vinden om te genieten van wat ik heb, daar ligt de uitdaging. Dit heeft niets met geld te maken, maar alles met invulling geven aan een zinvolle besteding van mijn leven. Hoe anderen naar mij kijken mag geen verschil maken. Toch jammer dat ik meer gezien wordt als een Gerrit Zalm dan als een Richard Branson.