Voor een nomade zijn spullen echt ballast
Het jaar van de verhuizingen
Vandaag de overeenkomsten getekend voor ons nieuwe huis. Het gaat nog wel even duren voordat dit opgeleverd wordt, namelijk het 4e kwartaal van 2022. In de tussentijd zullen we waarschijnlijk nog wel een aantal keren verhuizen, want binnen een paar maanden moeten we uit ons huidige onderkomen vertrekken. We zijn dan ook langzaam begonnen om onze spullen weer te verplaatsen. Alles wat we in het dagelijks leven gebruiken gaat naar de boot, onze eerste bestemming. Wat we met de rest gaan doen is nog onduidelijk. Opslag, garage of een tijdelijk woning, het staat nog open. Ik weet het nu zeker, als je denkt dat je al veel opgeruimd hebt, het kan altijd beter.
Helpen opruimen
Het huis waar ik nu in woon staat te koop en hopelijk gaat dit binnen een aantal maanden over naar nieuwe bewoners. Ik ben dus nu in de gelukkige omstandigheid dat ik weer een huis kan opruimen. En niet alleen spullen van mezelf. Ik kan er niets aan doen, maar vind het oprecht leuk om kasten leeg te eten en spullen te ordenen en te kijken wat er echt weg kan. Mijn nichtje gaat tijdelijk kleiner wonen en kan niet alles meenemen. Een verhuizing dus met een goede opruiming erbij, heerlijk.
De nomade op pad
De stap naar de boot is best een lastige. Ik heb nog te veel boeken en zelfs te veel kleding om aan boord kwijt te kunnen. Uit ervaring weet ik dat ik, zeker gedurende de zomer, niet al deze spullen nodig heb. Voordat het ingepakt wordt ga ik er nog eens kritisch doorheen. Ik kan je vertellen dat je echt een hekel aan bepaalde spullen ga krijgen, als je ze voor de 3e keer moet verhuizen en je er in de tussentijd niets meegedaan hebt. Het is zoals ik in een boek over het wandelen van de Compostella heb gelezen. Nadat je op dag 1 al 5 km met een te zware rugzak op je rug hebt gelopen, kan je ineens heel makkelijk afscheid nemen van spullen.
Geen kasten nodig
Het leven als nomade is echt begonnen. Zoals het er nu naar uit ziet, verhuis ik nog wel een paar keer, voordat ik mijn nieuwe huis betrek. Tegen die tijd denk ik dat ik alle overtollige ballast echt wel weggedaan heb. Ik heb dan waarschijnlijk nog spullen in de opslag, maar verder zal ik in mijn nieuwe huis niet veel kasten gaan vullen. Een walk-in-closet, wat voor velen het toppunt van ultiem geluk is, ik weet niet wat ik ermee moet doen. Op dit moment heb ik nog 14 ordners, maar hopelijk zijn die tegen die tijd wel in aantal gehalveerd.
Heb ik een rare tic?
Ik vraag mij wel eens af of er bij mij een steekje los zit. Ben ik de enige die blij wordt van minder of zijn er meer zoals ik? Pas geleden heb ik iemand helpen verhuizen die absoluut van niets afscheid kon nemen. Ik word heel onrustig van al de spullen en snap niet dat het je gelukkig maakt. Komt het door mijn manier van meer in vrijheid willen leven dat het bewaren van spullen onmogelijk maakt of ben ik geobsedeerd?